Hoewel persoonlijke ontwrichtende levenservaringen vaak een motivatie vormen om in de GGZ te gaan werken, is hier onder psychiaters opvallend weinig openheid over. Factoren die hierbij mogelijk een rol spelen zijn de selectieprocedures in de opleiding, de prestatiecultuur en een klinische praktijk die weinig ruimte biedt om het over eigen ervaringen te hebben. Psychiaters ontwikkelen zo een diepgeworteld gevoel van de professionele identiteit waarbij het persoonlijke referentiekader naar de achtergrond verdwijnt. Protocollaire behandelingen zijn de norm en de therapeutische relatie wordt ondergeschikt gemaakt aan specifieke interventies. Simona Karbouniaris deed onderzoek naar ervaringskennis onder psychiaters, lees verder op de website van De Jonge Psychiater.